Ook dit jaar maak ik de bundel Amstelveense Jeugd. En wat een mooie gedichten zijn er weer geschreven!!!
Echt niet meer normaal.
Je ziet ze lopen. Zwarte jassen. Druk gebarend. Stoer en in volle vaart het wandelende vraagteken uit te hangen.
Maar dan lees je die gedichten. Mij geeft het een boost vol hoop. Want de jeugd heeft blijkbaar een prachtig gevoelsleven, wat ook nog een prachtig verwoord kan worden. Deze van Dario is oneindig mooi vind ik:
Hokje
Het bushokje kent mij.
Beter dan mijn ouders,
beter dan mijn matties.
De bus rijdt voorbij.
In een poging om te ontsnappen
aan mijn verlies.
PS in volle vaart het wandelende vraagteken uithangen is een quote van Extince.